Volgens mij hebben we een heel ongezonde relatie met de dood.
Als je kijkt naar de manier waarop verpleeghuizen zijn veranderd in gesloten inrichtingen dan legt dat iets ernstigs bloot. Het legt een prioriteit bloot in onze samenleving.
Het is blijkbaar belangrijker om een dag langer te leven in eenzaamheid dan vandaag te sterven omringd door de mensen die je lief zijn en je lief hebben.
In het leven zijn er weinig zekerheden. De dood is misschien wel de enige zekerheid die we hebben. De dag dat we geboren zijn is het aftellen begonnen. We weten alleen niet wat de beginstand van de teller was.
De laatste tijd hoor en lees je veel over over-sterfte. Het is een statistische manier om te kijken hoeveel mensen er nu meer overlijden dan je onder normale omstandigheden zou verwachten. Het is waarschijnlijk de enige manier om enigszins betrouwbare data te krijgen over de ernst van de huidige situatie.
Over-sterfte laat zien dat er in een bepaalde periode meer mensen overlijden dan gemiddeld. Je zou daaruit kunnen concluderen dat die mensen gemiddeld genomen een paar maanden eerder zijn gestorven. Eerder dan dat misschien hun tijd was.
Deze manier van denken kun je echter ook omdraaien. Als er in een bepaalde periode meer mensen overlijden dan gemiddeld moet er een andere periode zijn waarin er minder mensen overlijden dan gemiddeld. Die mensen leven dus gemiddeld genomen een paar maanden langer. Dat is een vorm van over-leven. Later gaan dan dat misschien hun tijd is.
De vraag die dat bij mij oproept is hoe belangrijk die paar maanden voor ons zijn. Het roept ook de vraag op wat er in die laatste maanden dan belangrijk is.
Is het belangrijk om met heel veel medische toeters en bellen een paar maanden extra te leven? Het is maar wat je leven noemt.
En wat is het dan dat nog gedaan moet worden in die laatste maanden? En kan dat dan nog wel? Waarmee hebben we zo lang gewacht? Misschien moeten we dat dan maar wat eerder doen?
Dit gaat dus over leven en dood, over angst en over liefde.
Zijn we bang voor de dood?
Zijn we bang om te leven?
Hebben we het leven lief?
Hebben we de dood lief?