De laatste tijd zie ik op social media steeds vaker dit argument tegenkomen:
REGELS ZIJN REGELS
Inderdaad vaak ook in hoofdletters geschreven om de woorden kracht bij te zetten. De virtuele emoties kunnen immers hoog oplopen.
Woorden van gelijke strekking zijn:
VERBODEN IS VERBODEN
Dit geeft een bepaalde positie in de discussie weer terwijl de Duitse versie dan weer de tegenoverliggende positie weergeeft:
VERBOTEN IST VERBOTEN
Regels op de snelweg
Op zich ben ik wel van de Regels zijn Regels. Bijvoorbeeld op de snelweg. Als ik daar dan netjes, met GPS nauwkeurigheid, 100, 120 of 130 rijd, dan zie ik vaak in mijn achteruitkijkspiegel auto’s, vaak van een Duits premium merk, die mij met alle geweld voorbij willen. Dan denk ik inderdaad:
Regels zijn Regels.
Maar blijkbaar zijn er mensen die vinden dat deze democratisch vastgestelde regels niet voor hen gelden. Heb ook wel eens de indruk dat, met name in Nederland, regels er vooral voor de ander zijn. Maar dat terzijde.
Logica achter de regels
Terug naar het argument Regels zijn Regels. Wat nu als deze Regels ronduit belachelijk zijn? En niet belachelijk omdat dat mijn mening is. Nee, belachelijk omdat op de hoogste trede van Graham’s Hierarchy of Disagreement het centrale argument achter deze regels is weerlegd. Moet je je er dan nog steeds aan houden?
Ja zeggen mensen, want die regels zijn democratisch besloten. Op zich nog steeds een, minder sterk, maar redelijk argument. Als we met meerderheid hebben besloten iets belachelijks te gaan doen, om wat voor een andere reden dan ook, dan valt er wat voor te zeggen deze regels te volgen.
Maar wat nu als volstrekt helder is dat de regels niet democratisch tot stand zijn gekomen maar het dictaat zijn van een minister op basis van een in het geheim tot stand gekomen advies? Tja, dan ga je natuurlijk demonstreren!
Maar wat nu als dat grondwettelijke burgerrecht om te demonstreren je wordt ontnomen? Niet alleen door de burgemeesters van dit land maar ook door de rechters in dit land? Dan stellen mensen:
VERBODEN IS VERBODEN
Maar wat nu als zowel de burgemeesters als de rechters het grondwettelijk burgerrecht om te demonstreren verwerpen op basis van..
Op basis van wat eigenlijk?
Als de basis ontbreekt
Dan zijn er mensen die zien dat de logica achter de regels ontbreekt.
Dan zijn er mensen die zien dat de rechtsgeldigheid van de regels ontbreekt.
Dan zijn er mensen die zien dat op oneigenlijke argumenten hen wordt verboden te demonstreren.
Dan zijn er mensen die zien dat rechtsongelijkheid ontstaat.
Dan zijn er mensen die zien dat mensen met macht op oneigenlijke gronden hun macht gebruiken.
Sommigen roepen dan:
VERBOTEN IST VERBOTEN
Anderen gaan tegen het verbod in en maken daarmee het machtsvertoon van de machthebbers zichtbaar.
Anderen leggen bananen bij gerechtsgebouwen om aandacht te vragen voor het afglijden naar de spreekwoordelijke bananenrepubliek.
En weer anderen beraden zich op de volgende stap om daarmee invulling te geven aan de oproep van onze Koning:
Het minste wat we kunnen doen is: niet wegkijken.
4 mei 2020, Koning Willem-Alexander op een bijna lege Dam.
Niet goedpraten.
Niet uitwissen.
Niet apart zetten.
Niet ‘normaal’ maken wat niet normaal is.
En: onze vrije, democratische rechtsstaat koesteren en verdedigen. Want alleen die biedt bescherming tegen willekeur en waanzin.